Jesteśmy dumni z historii budynku naszej szkoły.

Budynek Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 jest z 1520 roku. Stoi on w północnym krańcu wyspy będącej ośrodkiem najstarszej części miasta. Usytuowany jest przy uliczce otaczającej z trzech stron monumentalną bryłę orientowanej kolegiaty, która stanowi północne zamknięcie wydłużonego rynku. Na wprost fasady zachodniej kolegiaty stoi długi budynek obecnego probostwa, a kiedyś zespół trzech kanonii. Na północ od świątyni wznosi się bardzo długi gmach, natomiast za prezbiterium, od wschodu dwie zespolone kanonie – obecnie przedszkole, do którego przylega budynek dawnego seminarium, teraz szkoła. Za obiektem znajduje się rozległe boisko szkolne, które jest oddzielone siatką od odnogi Narwi, opływającej ten kraniec wyspy. Budynek szkoły jest zwrócony elewacją główną na południe.
Plan budynku jest zróżnicowany. Zasadniczy korpus w formie bardzo wydłużonego prostokąta (ok. 1:7) o póltoratraktowym układzie – z salami lekcyjnymi od ulicy, od południa i małą sienią za wejściem głównym oraz wzdłużnym korytarzem od strony boiska. W części środkowej ten prostokąt jest poszerzony od północy do układu 2,5 - traktowego obejmującego dodatkowo salę lekcyjną, znacznie wyryzalitowaną klatkę schodową, sanitariaty, szatnię oraz hall. W części zachodniej układ nieco inny, 2 - traktowy obejmujący gabinety dyrektorskie od ulicy oraz sekretariat i kwadratową klatkę schodową od północy. Do tego wydłużonego bloku dobudowane jest prostopadle od strony boiska, bliżej krańca zachodniego obszerne 2 - traktowe skrzydło mieszczące oprócz mniejszych pomieszczeń salę gimnastyczną. Budynek ma dwie wysokie kondygnacje, podpiwniczony nieregularnie w części zachodniej i środkowej (szczyt od północy).

Największym zagrożeniem dla budynku szkoły jest powódź. Częste wylewy rzeki Narwi mogą spowodować przerwanie wałów przeciwpowodziowych i wylanie się rzeki na tą, najniżej położoną, część miasta.